Verliefd en een huwelijksaanzoek

Hoi, hoi

Afgelopen donderdag om vier uur in de morgen werd ik hier aan de poort afgehaald door een busje door de gids Marcos en een stelletje, Deborah en Guy uit Engeland voor de trip naar de Colca.
Na twee en een half uur reizen kregen wij in Chivay een ontbijt en daarna reden wij verder richting Cabanaconde waar wij stopten op een plaats waar je misschien de condors over de canyon zou kunnen zien vliegen.
Daar werd ik dus verliefd op de Canyon: deze groene bergen, die ik ook al vanuit het vliegtuig mocht bewonderen, ruig maar groen, zo mooi. Ik werd helemaal overweldigd door de schoonheid ervan dat kwam behoorlijk binnen. Je voelt je klein maar ook een deel ervan. Hier zou ik wel kunnen wonen.
En toen de condors, met ons waren er vele andere toeristen om te kijken en wat rond lopen langs de canyon, maar helaas geen condors . Na een uurtje gingen wij verder en iets verder zagen wij verschillende condors vliegen, wat zijn die groot!
Uiteindelijk kwamen wij op de plek vanwaar wij zouden gaan lopen, de gemakkelijkste dag van de drie volgens onze gids. Nou dat begon ook gemakkelijk maar na een half uur begon de moordende afdaling over keien in een bloedhete temperatuur , drie uur lang omlaag zo,n duizend meter en in een behoorlijk tempo. Dat is ook het nadeel in een groep lopen, je kan niet zelf je rustpauzes nemen, dat loopt gewoon door. Op een gegeven moment ben ik het wel gaan doen, maar ik was toen eigenlijk al te ver gegaan.
Wij werden regelmatig gepasseerd door anderen groepen zodat het stelletje alleen verder kon en ik met de gids iets rustiger kon lopen. Eindelijk waren wij beneden bij de rivier binnen twee en een half uur en dat is voor mij toch veel te snel, maar wat er loopt is allemaal jong, hoogstens goed dertig en dan voel ik mij met mijn 56 jaar toch wel oud.
Vanaf de rivier was het weer een half uur omhoog klimmen naar onze eerste overnachting in een dorpje van ongeveer 60 inwoners, waar wij in kleine hutjes sliepen. Primitief maar oke. Eerst kregen wij onze lunch, wat trouwens hier de belangrijkste maaltijd is, daarna was het voor mij een ontspannen middag en de anderen twee zijn met de gids nog een uur gaan wandelen, wat een energie.
Ik was helemaal kapot van de inspanning en mijn nagels van mijn grote tenen waren behoorlijk opgezet en pijnlijk door het afdalen. Ik heb na het douchen heerlijk op een stoel naar de bergen zitten kijken.
De volgende morgen om vijf uur toen ik wakker werd zag en voelde ik dat mijn nagels begonnen los te laten, dus lopen dat zat er niet meer in, en wat nu? Ik verzon allerlei scenario,s want je kan daar alleen lopend of met een ezel komen in de canyon. Terug naar boven, maar leuk is dat niet en echt genieten opwaarts zou wel niet.En dan boven, waar komt er auto vandaan, met andere woorden ik had het even helemaal niet meer.
Om acht uur ontbijt en aan Marcos de gids mijn probleem uitgelegd, nou hij zou wel even kijken wat kon. Er waren twee mogelijkheden of een dag wachten en dan met een ezel omhoog, voor de ezels was het al te laat om in de hitte omhoog te gaan plus was het inderdaad moeilijk om een auto te regelen om dan terug te gaan, of met een ezel naar de volgende plek te gaan, wat min of meer op de zelfde hoogte was en de dag erna met een ezel omhoog. Volgens Marcos was op een ezel heel ontspannen, een beetje kijken een beetje schommelen. Een dag daar blijven leek mij ook wat saai en ik kon alleen op mijn slippers lopen dus veel kon ik daar niet, dus ik op de ezel naar de Oasis.
Het was ook redelijk ontspannen en ik had meer tijd om te kijken dan toen ik liep, alleen dalen uiteraard weer over keien was pittig, maar ik had een leuke begeleider die me van alles verteld heeft over het leven in zo,n dorp waaruit je alleen maar 2 uur lopend naar een groter dorp kan en de kinderen vanaf 11 jaar naar een andere plaats moeten voor school wat zover is dat ze daar of bij familie of ergens in de kost of soms zelfstandig wonen.
In het dorp zelf leven ze van de landbouw, het is warm en er is water dus vruchtbaar, en tegenwoordig van het toerisme.
Na twee uur kwamen we aan in Oasis de volgende rustplaats. Dat was echt een oase met een zwembad, allemaal hutjes met rieten daken, een bar met een rieten dak een heerlijk grasveld en een heerlijk lunch.
Na de lunch was het alleen maar luieren en een beetje kletsen met wat anderen lopers,uiteraard allemaal jong, in het engels, frans of spaans, en een beetje rond kijken. Ze hadden daar een behoorlijke tuin met groenten en kruiden, heerlijke basilicum, en de tuinman heeft me uitgebreid verteld over wat en hoe hij het deed. Alles bij elkaar het was een heerlijke middag en ik was blij dat ik verder was gegaan.
Marcos, de gids, en de bewoners vandaar, de tuinman de eigenaar nog een klusjes/tuinman zaten rond vijf uur gezellig aan de bar en voor de maaltijd dacht ik hm een lekker wijntje lust ik wel. De engelsen zaten er ook en er was muziek bier en plezier, zodat we er bleven hangen wat dansten en veel praatten over vanalles en niks, gewoon heel leuk. De kokkin was al een keer komen zeggen dat het eten klaar was maar het was zo gezellig dat we haar maar overgehaald hebben om mee te doen. Uiteindelijk hebben we toch maar gegeten want de volgende dag moet je weer verder.
Na het eten ben ik nog terug gegaan, ondertussen zaten de fransen en anderen ook aan de bar, en daar kreeg ik van de tuinman mijn huwelijks aanzoek. Hoe mooi was het leven hier in Peru met de zon het water en werk in de tuin met de vele groenten en het leven was tranquilla, rustig, en goed. Helaas.
Ik heb heerlijk geslapen in mijn hutje en de volgende morgen vertrokken Marcos met Guy en Deborah om vijf uur en ik om zes uur zodat we voor de hitte boven zouden zijn. Het was schitterend daar maar naar boven 1100 meter op een ezel is niet echt een lolletje, maar ik heb toch genoten. Er waren nog drie anderen die ook op een ezel omhoog gingen, dat gebeurd wel meer daar, en wij passerden dan regelmatig de lopers, die soms zeer uitgeput waren. Drie en een half uur omhoog lopen dat is uitputtend. Op de ezel was het een uur en drie kwartier en ik had geen kont meer over.
Boven aangekomen was het ontbijten en toen verder met een bus een toertje door de Colca en toen terug naar Arequipa.
Liefs Maria